«گرفتن وجه اجباری در زمان ثبتنام» به مشکل لاینحل و کابوس تابستانی اولیای دانشآموزان تبدیل شده است و با وجود شعارهای متعدد از مسئولان ارشد وزارت آموزش و پرورش گرفته تا مدیران بومی، این تخلف آشکار به شکلهای گوناگون در مدارس مختلف شهر مشهد همچون دیگر شهرهای استان و کشور صورت میگیرد. روال کار هم به این شکل است که هر سال در آغاز فصل ثبتنام دانشآموزان، وزرا و سرپرست آموزش و پرورش در گفتوگویی رسانه ای بر اصل ۳۰ قانون اساسی تأکید کرده که بر رایگان بودن آموزش تا پایان مقطع دبیرستان، صراحت دارد و نیز مدیران متخلف را تهدید به توبیخ و لغو ابلاغ و یا تغییر محل خدمت میکنند و از اولیا میخواهند که متخلفان را برای مجازات معرفی کنند. پس از آن هم مدیران کل استانها و یا رؤسای ادارات نظارت و ارزیابی عملکرد، همین حرفها را تکرار و برآن تأکید میکنند؛ اما در نهایت اتفاق همانگونه که مدیران مدارس میخواهند، رقم میخورد و این اولیای دانشآموزان هستند که در این معادله، مغبون و مظلوم واقع میشوند و هیچ مدیری هم تنبیه و توبیخ و عزل یا جابهجا نمیشود؛ چراکه درگذر زمان آموزش و پرورشیها روشهای متعدد و جالبی برای سرکیسه کردن اولیا پیدا کرده و به نوعی آن را رنگ و لعاب قانونی بخشیدهاند. یک شگرد قدیمی مورد استفاده مدیران مدارس دولتی، گرفتن پول برای کلاسهای فوق برنامه است و اگر کسی پول را نپردازد، فرزندش ناچار است تمام سال تحصیلی را سرافکنده از افشای بیبضاعت بودن خانوادهاش، در شلوغ ترین و بدترین کلاس مدرسه بگذراند؛ البته این روش در برخی از مدارس دیگر با عنوان هایی مثل هیئت امنایی هم رایج است. گفتم مدارس هیئت امنایی!، بد نیست در این مورد خاص هم تأکید کنم که به استناد ضوابط و مقررات موجود و به اذعان مدیران آموزش و پرورش، این مدارس نیز همانند دیگر مدارس دولتی حق ندارند پول غیرمجاز از والدین دانشآموزان بگیرند و درحقیقت هیئت امنای مدرسه بر پایه تعهدی که دادهاند، باید تمام هزینه های جاری مدرسه را متقبل شوند؛ همچنانکه در برخی موارد، هیئت امنا برای دانشآموزان بیبضاعت، کمکهای نقدی و غیرنقدی را در دستورکار دارند. اما گویا در مشهد تفسیر دیگری از آییننامه مدارس هیئت امنایی وجود دارد و تحصیل در این قبیل مدارس برای دانشآموزان گرانتر تمام میشود.
نکته قابل تأمل اینکه دیروز از زبان مدیر دبیرستان هیئت امنایی محل تحصیل فرزندم شنیدم «شورای آموزش و پرورش!» پرداخت ۷۰۰ هزار تومان پول برای ثبت نام در این مدرسه را مقرر کرده است. این مبلغ البته علاوه بر ۸۵۰ هزار تومانی است که در راستای همان شگرد قدیمی، باید برای کلاس های تقویتی تابستانی، بپردازم تا پسرم را از سرافکندگی در طول سال تحصیلی و نشستن در کلاس رنگ و رورفته و شلوغ و... نجات دهم. قصد نداشتم مسئله را شخصی کنم، اما واقعیت این است که مشکل من و فرزندان دانش آموزم، مشکل اکثر قریب به اتفاق خانوادههای مشهدی است. البته مردم دیگر شهرستانها نیز با همین مشکلی دست و پنجه نرم میکنند. فقط ممکن است شکل آن فرق کند. هرچند نباید از این واقعیت هم غافل شد که بخش بزرگی از این مشکل ناشی از سوءمدیریت کلان در آموزش و پرورش است که هنوز نتوانسته هزینههای جاری مدارس را تأمین کرده و تعریف درستی از سرانه دانشآموزی به هنگام بودجهنویسی و تخصیص اعتبار ارائه دهد. وزارتخانه ای که به باور نگارنده به خاطر کمکهای بیدریغ و قابل توجه خیران، تنبل شده و به جای چانه زنی برای گرفتن سهم واقعی اش از بودجه ملی، به گرفتن پول از مردم روی آورده و به این رویه عادت کرده است. اما حرف آخرم خطاب به مدیران ارشد وزارت آموزش و پرورش است که در این شرایط وخیم اقتصادی و ضعیف بدتر شدن بنیه مالی بخصوص خانوادههایی که ناچار به فرستادن فرزندانشان به مدارس دولتی هستند، روا نیست پرونده گرفتن پول اجباری از اولیا را با شعارهای توخالی و بدون پشتوانه اجرایی تداوم ببخشید؛ دست کم به فکر خانواده هایی باشید که چند فرزند دانش آموز دارند و به خاطر نبود عزم جدی برای مبارزه با مدیران متخلف، ناچار به پرداخت چند ماه حقوقشان به مدارس هستند.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما